Na de reconstructie van de Deurningerstraat is het er niet voor iedereen veiliger op geworden. De Gehandicaptenraad slaat op de trom.
Van Gerard Smink – Hengelo
Andre Mosman en Daan Broeze ervaren dat de stoep langs de Deurningerstraat veel te smal is en daardoor levensgevaarlijk voor gehandicapten. “Kijk dan toch eens”, roept voorzitter André Mosman van de Gehandicaptenraad Hengelo. “Zie hoe smal die stoep hier is. Ik kan er niet eens langs.”
Inderdaad, bij slager Koekenberg aan de Deurningerstraat is na de reconstructie van de Deurningerstraat nog maar een smal strookje stoep overgebleven. Klanten van de slager parkeren hun fietsen zo, dat die met het achterwiel op de stoep staan.
Passeren als voetganger kan nog net. Maar wie aan een rolstoel gekluisterd is, zoals Mosman en ook Daan Broeze, secretaris van de Gehandicaptenraad, heeft een probleem. Er rest niets anders dan over het fietspad te gaan. Wel goed uitkijken, want een fietser gaat sneller dan een rolstoel. Verderop, bij de bloemist, staan de fietsen geparkeerd in de lengte van het pand. Daar kunnen Mosman en Broeze in hun rolstoelen op de stoep blijven.
“En zo hebben we meer klachten over de manier waarop de reconstructie is aangepakt”, zegt Mosman. Want welbeschouwd, de verslaggever moet dat beamen, zijn er tal van moeilijk te nemen hindernissen voor de rolstoelgebruiker. Zo staat er ergens, waar de stoep maar 55 centimeter breed is, een Ziggo-kast. “Kennelijk denkt er niemand bij de gemeente na. Volgens landelijke richtlijnen moet een stoep minimaal 150 centimeter breed zijn. Als je zulke smalle stoepjes maakt zoals Hengelo doet, krijg je problemen”, aldus Mosman.
Hij wijst op een andere situatie. “Als er mensen tanken bij de pomp of daar willen gaan tanken, kun je alleen maar verder als je tussen het pand en de pomp doorgaat. Maar dat kan dan weer niet, omdat de fietsenwinkel daar fietsen stalt. De doorgang is niet vrij. Dus moet je weer over het fietspad met relatief veel fietsers, ook onbesuisde scholieren.”
En: “De Otto’s blokkeren het trottoir aan de straatkant waar geen parkeerplaatsen zijn. Daar kan ook geen rolstoeler meer langs. Ons advies is dat alle Otto’s zowel van bewoner aan de linker- als aan de rechterzijde van de straat aan de kant van de parkeerplaatsen worden neergezet. Dan moeten deze parkeerplaatsen worden aangepast. Dus die plaatsen voorzien van pictogrammen als Otto’s en Niet Parkeren.”
Zo kan hij nog wel even doorgaan. “Aan de Deurningerstraat is het voor mensen in een rolstoel, maar ook voor mensen die een rollator gebruiken, gevaarlijk en soms zelfs levensgevaarlijk. Ik kan hier ook niet eens veilig oversteken met die veel te hoge randen van het trottoir. Kijk maar!” Hij geeft een kleine demonstratie door met zijn rolstoel van zo’n trottoirband af te gaan. Hij kiept bijna helemaal voorover.
Het had zo anders kunnen zijn. De Gehandicaptenraad was juist erg tevreden over de reconstructie van de Enschedesestraat. Daan Broeze: “De projectleider luisterde erg goed naar onze adviezen en uiteindelijk zijn de werkzaamheden ook zo verricht. Daar zijn we natuurlijk dankbaar voor.”
“Met de Deurningerstraat ging het heel anders”, stelt Mosman. “We zijn er vanaf oktober 2016 mee bezig geweest en hebben wethouder Jan Bron gevraagd hoe we dit moesten aanpakken. Hij zei: ‘Ik breng je in contact met de projectleider’. Na vijf maanden was het zover dat we contact kregen met die man.”
“Hij hield ons aan het lijntje. Steeds met dezelfde smoes: ik bel over twee weken terug. Ik zeg dit, zodat mensen niet denken; daar komt die Gehandicaptenraad nu nog een keer aan met bezwaren, terwijl die reconstructie al lang en breed achter de rug is. Die projectleider heeft nooit naar ons willen luisteren.”
Hij heeft een fotocollage gemaakt van de plekken waar het allemaal fout gaat. “Niet alleen gehandicapten, ook iemand met een kinderwagen kan er sommige plekken niet langs, alleen over het fietspad en met gevaar voor eigen leven.”
André Mosman en Daan Broeze hopen dat de politiek wakker wordt. Maar ze vrezen het ergste. “De fracties in de raad hebben alle mogelijke materiaal van ons gekregen”, zegt Mosman. “Het resultaat was nul. Enkele fracties hebben gereageerd in de trant van: bedankt voor de info! Zij willen niet naar ons luisteren.”
“En dan te bedenken, ik wijs daar steeds op, dat in januari vorig jaar in de Tweede Kamer net een VN-Verdrag is aangenomen waarin staat dat de gehandicapte zo breed mogelijk moet worden gefaciliteerd. Dan gaat het erom dat alle mogelijke voorzieningen toegankelijk zijn. Een weg is ook een voorziening en bij een reconstructie ervan was het handiger geweest als wij serieus waren genomen.”
‘Ik kan niks met de kritiek’
Wethouder Jan Bron herkent zich niet in de kritiek. “Er zijn een paar punten waar het wat smal is. Bij Busscher, de bloemist en de slager. Binnen de mogelijkheden van wat de Deurningerstraat aan kan, is de maatvoering van het fietspad, het voetpad en de rijweg wat versmald. Dat kon niet anders.”
“Dat kastje van Ziggo moet ergens staan. Kost klauwen met geld om dat weg te halen. Dan denk ik: ja jongens, kom nou. Ja, ik ben op de hoogte van de richtlijnen als het gaat om de breedtes van een voet- en fietspad. Maar soms moet je concessies doen en dat is hier gebeurd. Mensen moeten gewoon goed uitkijken daar.”
“De kritiek op de projectleider klopt niet. Ze moeten niet zeggen dat ze niet zijn gehoord. Ik heb me er zelf ook mee bemoeid. Nee, die kritiek, daar kan ik niks mee verder.”
Bron: Tubantia
Foto: Reinier van Willigen
