Ondernemer Hans Strock (57) huurt de vroegere lunchroom Kolsté. De Hengeloër gaat er brasserie Het Marktzicht beginnen. Een zaak die trots zijn op de stad uitstraalt.
Hij ziet het voor zich. Langs een wand in brasserie Het Marktzicht komt een lange zwart wit-foto van Hengelo, met rode stenen omzoomd. De vroegere lunchroom Kolsté, voor generaties centrumbezoekers een begrip, moet trots zijn op de stad en eigenheid uitstralen. De horecazaak zal vooral Hengeloos ogen. “We brengen er een industrieel thema in.” Het moet hier na vijf jaar leegstand weer bruisen, stelt Hans Strock, die actief is in de bouw.
Het Marktzicht moet een dagzaak worden, met een uitloop tot middernacht. “Twaalf uur wordt de max.” De eerste, verkennende gesprekken met de gemeente zijn gevoerd. “Daar valt over de openingstijden te praten. De gemeente is blij met deze ontwikkeling”, vertelt Strock in de gestripte lunchroom. Gewerkt wordt aan een bruin metallic plafond en moderne toiletgroepen. Hij financiert de verbouwing zelf.
Hij zou het pand al eerder huren, maar Hanneke Kolsté en haar familie, die hier lunches met kunst combineerden, wilden hun bezit liever verkopen. De Kolsté’s gingen in zee met zakenman Aziz Bilan. Deze juwelier annex edelsmid in winkelcentrum Hasselo is recent de nieuwe eigenaar geworden. Hij verhuurt de benedenverdieping aan Strock. Deze tekende een huurcontract voor vijf jaar. “Ik zie hier potentie.”
Zijn dochters Candy en Lizzy hebben de vereiste horecapapieren. De een rondde de hotelschool af, de andere volgde een koksopleiding. Ook Hans’ vrouw Cynthia en goeie bekenden met horeca-ervaring zullen helpen in de brasserie. Doel is de zaak eind maart te openen. “Maar dat kan ook half april worden.”
De naaste buren op de Markt, de keten Bakker Bart, hoeven niet te vrezen. Strock: “Daar draait het vooral om broodjes. Bij ons kunnen de bezoekers relaxen, met een hapje, een drankje en een krantje.” Kolsté, maar dan anno 2019.
Net als iedere Hengeloër denkt Hans mee over de toekomst van de markt, binnenkort letterlijk zijn ‘voorland’. Hij zag in Italië, op een marktplein, een strak houten chalet met twee verdiepingen. Zo’n pand, gebouwd rond de Brinktoren, zou hij een verrijking vinden. Dat ‘stomme Hijschgebouw’ hoeft voor hem niet te verrijzen. “Ze kunnen die vier miljoen beter gebruiken om de winkelpassages levendiger te maken.” Hij vindt dat vooral de Marktstraat een zieltogend bestaan leidt. De Drienerstraat, de straat die plannenmakers van het centrum wilden ‘afkappen’, ziet hij juist opbloeien, door inzet van de middenstanders.
Bron: Tubantia
