Een Volvo staat geparkeerd op een invalidenparkeerplaats. Er is geen zichtbaar achter de ruit.
Al vijf boetes in twee dagen
Extra controles op misbruik van invalidenparkeerplaatsen. Vorige week kondigde de gemeente het al aan. Afgelopen zaterdag was de eerste keer dat toezichthouders speciaal voor dit probleem op pad gingen.
De ronde start om 13.15 uur bij winkelcentrum Hengelose es. Bij de allereerste auto die gecontroleerd wordt, is het meteen raak. De wagen staat op een invalidenparkeerplaats, maar er ligt geen bijbehorende kaart achter het raam. Even later komt een oudere dame terug bij haar auto. De invalidenkaart is in aanvraag. “Heel sneu, maar de dame krijgt gewoon een boete. Je mag pas parkeren op zo’n plaats als je de kaart in bezit hebt”, vertelt de handhaver. Prijskaartje? 380 Euro. En daar komt nog 9 euro aan administratiekosten bij.
Samen met Ron Gerrits, coördinator Toezicht & Handhaving, rijdt de handhaver in burgerkleding een ronde langs de verschillende winkelcentra. Hasseler-Es, Klein Driene, Groot Driene en het Burgemeester Jansenplein worden in twee uur tijd aangedaan. Vijf boetes worden uitgeschreven. Drie voor misbruik van een invalidenplaats (Leefmastraat, Henry Woodstraat, Hofstedestraat), twee voor parkeren op het trottoir. Een dag eerder werden ook al twee boetes uitgeschreven voor het niet voeren van een invalidenkaart. Gerrits: “Wij hebben niet in de intentie om bekeuringen te geven, daarom hebben we de actie ook aangekondigd.”
Naast de bekeuringen die worden uitgedeeld, worden diverse mensen die wel een kaart achter hun ruit hebben liggen, aangesproken. Pasfoto’s en geldigheidsdata worden gecontroleerd. “Goede zaak”, vindt een meneer die net bij Groot Driene weg wil rijden. “Ik heb die kaart al zo’n tien jaar, dit is de eerste keer dat ik op deze manier gecontroleerd word.” Anderen geven hetzelfde aan. Twee, zeven of zelfs vijftien jaar niet gecontroleerd.
De handhaver: “Natuurlijk controleren we op kaarten, maar dat zien de mensen niet. Op deze manier controleren is niet altijd mogelijk, we kunnen niet een uur bij een auto wachten tot iemand terugkomt.” Gerrits: “Daarnaast is het een gevoelig onderwerp. Voor handhavers is het soms best wel een stap om iemand die een duidelijk zichtbare handicap heeft toch te vragen om de kaart.”
André Mosman, voorzitter van Stichting Gehandicaptenraad, is al zo’n tweeënhalf jaar bezig om dit probleem op de kaart te zetten. “Ik ben heel blij met deze actie. Als ik er zelf wat van zeg, krijg ik vaak alleen maar een grote mond.” Deze zaterdagmiddag volgt hij de ambtenaren in hun ronde. “In de binnenstad controleren ze genoeg, maar juist in de winkelgebieden buitenaf gebeurt het niet frequent. Mensen denken dan ‘ach ik zet hem hier wel even neer, ik ben toch zo weer terug’. Daar hebben wij echt last van. De gemeente zou in ieder geval één keer per maand deze ronde moeten doen.”
Bron: Tubantia